Bilmiyorum ama çok çok seviyorum Ramazan'ı.
Her yıl daha da zorlanıyorum daha da fire vermeye çalışıyorum oruç tutarken ama gönlümdeki yerini bir türlü anlayamıyorum.
En çok balkonumuzda oturduğumda gözlerimi kapatıp o çatal bıçak seslerinin birbirine karışmasını ve tatlı sohbetleri duymayı seviyorum.
Orta seviyedeki gülüşleri, evin içindeki erkekli kızlı koşuşturmacayı, iftar vakti yayılan sıcak pide kokusunu...
Sahurdaki mahrur bakışları, uykusuz açılan gözlerin kapanmak istememesini, karanlıkta yanan o parlak ışıkları, çay kaşığının o hoş tınısını...
Hepsinin uyumunu seviyorum ve Ramazan öyle uyumlusun ki İslamiyet'e... Bektaşileri andırıyorsun bana, ruhuma, sanki dünyaya yayıyorsun o ılımı...
Nimetin önemini, değerini, bir o kadar da nasıl bağlandığımızı, düşüncesizleştiğimizi, doymak bilmeyen açlığımızı görüyorum Ramazan'da...
Düşünüyorum daha da düşünüyorum en çok Ramazan'da düşündüğümü fark ediyorum...
Ey Ramazan ne kadar güzelsin, ne kadar anlamlısın ya şu Dünyaya.
Ama ben seni en çok hoş göründen seviyorum, ne kadar dualarda bile engel olunsa da anlayışlılığa yok ben inanıyorum Dünyamıza ılımlılığı kattığına...
Seviyorum işte enlerine enler katacak o kadar çok özelliğin var ki o yüzden seviyorum. Bilmiyorum daha ne diyeyim iyisi mi
Hoş Geldin hanemize,
Hoş Geldin soframıza,
Hoş Geldin ruhuma Ya Şehr-i Ramazan!
Okuyorum, okudukça daha bir takdir ediyorum.
YanıtlaSilİyi bir insan olduğunuz, sahiciliğiniz haykırıyor.
Gönlünüz derya, yazın her ne olsa da sözleri cilalayan genç hanım!