Hey sen! cesur, yürekli, girişken, gözü pek insan. Evet o sensin tam olarak senden bahsediyorum. Tanımlamıyor mu yoksa seni? Kendini cesur, atılgan ya da istekli hissetmiyor musun? Ya da hayatının monotonluğundan bıkmış, isteksiz, telaşsız ve sıradan mı hissediyorsun? Yapma kendine bunu sakın yapma. Baktın bu duygulara kapılıyorsun, hemen etrafını kolaçan et çünkü bunun en büyük sebebi dış faktörler. Hiç anlayamasam da insanlar birbirlerinin başarılı, hevesli olmasını kaldıramıyorlar, O yüzden de arkanda durmaktansa boşver, yapma, bence değmez, deneme gibi seni geri adım atmaya itecek sözcükleri yağmalarlar. Kimisi korktuğundan, kıyamadığından istemez yeni şeylere girişmeni, kimisi de fesatlıktan, ya yaparsa kıskançlığından. Sen her iki türe de ayak uydurma, cesaretli ol, dene, giriş, hata yap ya da başarı ol. Başardığında çektiğin iyi ki ile başaramadığında söylediğin en azından denedim sana yetecek emin ol. Sanma ki bu hayatta teksin ve dışarıdan bağımsız mükemmel bir hayat sürebilirsin, İnsan sosyal bir varlık unutma, çevren senin yolunda, hem arkanda hem önünde hem de üstünde olacak noktaları oluşturuyor, eğer o nokta geriye gidiyorsa sorgulamaya başlaman gerek. İkinci kez bu hayata gelme şansın olursa o zaman daha iyisini elbet yaparsın ama şuan elindeki şansı kaçırma. Değerlendir hayatını, zamanını. Geriye bakıp ben ne yaşamışım dediğinde boşluklar olmasın, çünkü maalesef onlar belirliyor senin düşünce yapını ve cesaretini. Prof. Dr. Yankı Yazgan'ın ya mutluysak da bilmiyorsak konuşması vardır ki duyguları yaşarken ve yaşadıktan sonra farklı algıladığımızı anlatır. Mutluluk da bunlardan biridir, yaşamayı bilmezsin ama hatırlaman çok daha olasıdır. İşte tam burada deneyimlediğin her duygu ne kadar mutlu olduğunu hatırlamana yardımcı olacak. Daha güvenli, daha istekli, daha pozitif yaklaşımlı olacaksın. Ama kilit noktalar yanındaki insanlar, adımını her attığında sana destek olanlar ve köstek olanlar, kıskananlar ve imrenenler. Senin tercihin olumludan olsun, olumsuza da yön vermeyi unutma. İnsanların kıskanıldığını söyleyebilmesi kıskanma duygusundan daha fazla şaşkınlık veriyor bana, demek ki memnunsun kıskanılmaktan, insanları fesat görmekten, ya da benim aklım çalışmıyor bu felsefeye, düzeltmem gerek kimse kıskanmamalı, köstek olmamalı hayatımda, bence senin de yaklaşım tarzın bu olsun, sende kıskandığı ne varsa onda da olabileceğini göster, gerçekten değişiyor insanlar inan bana.
Buradaki video benim için tam bir cesaret ve destek örneği. İlk kayak denemelerimi babamla yapmıştım ve cesaretim tamdı. İsveçte de ben biliyorum kaymayı diye geçindim ama kayak merkezinde yaşadıklarım tam kameraya çekilmelikti ki kimse o sahneleri çekemedi. Olay örgüsünü açıklayayım; önce kayak takımlarını giydim ve düz zeminde ansızın kaymaya başladım tabii ki de düştüm ve yuvarlandım, Oo ben bu işi unutmuşum derken Max yetişti imdadıma, hemen kaldırdı düşünme sakın devam et dedi, ben de gaza geldim ve Teleskiye tutundum -Bu kadar gözü kara ilerliyorum az önce düz zeminde yuvarlanmışım , yukarıdan kayacağım bir de.- Tabii ki fazla özgüven işe yaramadı, bu seferki hiç hoş değildi, teleskiyi erken bıraktığım için geri geri yuvarlanarak yere çakıldım, şükrettim hiçbir yerimin kırılmadığına ve pes ettim. Düştüğüm yerden güvenli yere çekilip kahvemi elime aldım, resimlerde gördüğün doğayı izlemeye başladım takımlarımı da çıkardım, arkadaşlarımın eğlencesi bitene kadar da orada kalmaya kararlıydım.
Ne var ki Max durmadan bir daha dene bir daha dene deyince videodaki harika denemeyi gerçekleştirdim. Fark ederseniz ben kısa pes alanlarını yine yaşadım ama Max durmadan övgüler yağdırıp, devam etmem için baskı yaptı, burada başka biri olsaydı sen kal orada iyisi mi biz geliriz yanına deyip çekip giderdi, ben de hangi akla hizmet geldim buraya sorgulamasıyla baş başa kalırdım. Gördüğün gibi öyle olmadı, olumlu teşvik başarmamı sağladı. Sözün en kısa haline gelirsek önce cesaretin olacak sonra da desteğin. Desteğin önde kösteğin de arkada olsun yeter.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder